Datum: 5 januari 2011

Plaats: New York, JFK airport, terminal 7

De afgelopen weken waren mijn laatste in de VS en dat heb ik geweten ook. Ik heb mijn tentamens netjes overleefd, afscheid moeten nemen van mijn nieuwe vrienden, een alternatieve kerst en oud en nieuw gevierd en New York gezien. Vanmiddag heb ik de familie op het vliegtuig gezet en nu heb ik een moment van bezinning terwijl ik op mijn vlucht wacht.

De laatste week in New Orleans was ontzettend leuk en heel droevig tegelijkertijd want één voor één vertrokken de mensen waar ik een half jaar mee door gebracht heb. Heel raar was dat, vooral omdat je niet weet wanneer je iedereen weer ziet. We hebben die week dan ook vele gezamenlijke maaltijden, feestjes en emotionele momentjes gehad. Vooral afscheid nemen van mijn Amerikaanse vrienden viel tegen, want de oceaan oversteken is toch net wat anders dan reizen binnen Europa. Walter vertrok meteen na zijn laatste tentamen naar California en zette de toon voor de volgende dagen. De week erna hebben Dana, Brian en ik Lotta naar het vliegveld gebracht want de lokroep van Finland klonk. Toen ‘s middags ook Brian zijn trip naar Texas begon bleven er nog maar twee van de vier musketiers over. Omdat ik vanaf dat moment niet meer in mijn kamer op de campus kon, heb ik mijn laatste nachten in New Orleans bij Dana doorgebracht. Konden we elkaar ook mooi gezelschap houden, want we raakten behoorlijk vriendloosnaar mate de week vorderde. Gelukkig zijn er allerlei plannen gemaakt en misschien komt er deze zomer wel een grote Europese herenigingstour, laten we het hopen! Maar eerste moet er gespaard worden, de keerzijde van een half jaar New Orleans. Ook die koffer van 75 pounds in plaats van 50, oeps!

Met kerst was ik dus nog bij Dana, en we hebben het erg onconventioneel gevierd. Kerst zonder familie of koningspak, vreemd, maar nog steeds erg gezellig. Maar het kwam ook erg goed uit, want de familie van Dana had een gebrek aan mannen tijdens kerst, aangezien haar vader en broer bij familie elders in het land waren. Op kerstavond gingen we uit eten met haar zus en moeder en daarna zijn we naar het casino gegaan, niet echt in lijn met de kerstgedachte maar zeker leuk. Op eerste kerstdag zijn we naar de film geweest en hebben we uitgebreid gedineerd, dat was gelukkig nog wel hetzelfde. En erg lekker! Tweede kerstdag ben ik in alle vroegte vertrokken naar New York voor de gezinsreünie :) Althans…

Net als in Europa was kerst hier ook gehuld in flinke sneeuwbuien/ stormen. Midden in de nacht kreeg ik dan ook een telefoontje van Lieke dat hun vlucht vanuit Amsterdam geannuleerd was. Er was nog geen zekerheid, maar waarschijnlijk konden ze de volgende dag via Parijs alsnog naar New York komen. Een eenzame kerst dus! Gelukkig verliep mijn vlucht naar Charlotte goed, een half uurtje vertraging daargelaten, maar mijn vlucht naar New York leek in eerste instantie ook niet door te gaan. Toen we uiteindelijk toch opstegen, leek alles goed te komen. Maar halverwege de vlucht riep de piloot weer om dat we waarschijnlijk terug zouden keren omdat JFK gesloten was. Toen dat toch niet zo bleek te zijn, zijn we met veel turbulentie en een uur vertraging uiteindelijk geland in New York. Dat leek me al heel wat voor één vlucht. Maar. De familie kon de volgende dag inderdaad naar Parijs vliegen, maar vanaf daar ging het goed fout. Ergens in het hele proces waren er nog maar drie tickets in plaats van vier. Na ‘n uur rondrennen op het vliegveld mocht gelukkig toch iedereen mee. Maar dat was nog maar het begin, want er moest ook iemand anders úit het vliegtuig, en dat leverde 2,5 uur vertraging op. Na een turbulente vlucht was er in New York geen gate klaar en hebben ze dus zes (6!) uur in het vliegtuig moeten wachten voor ze eruit konden. Zonder bagage. Die is deze week in gedeeltes teruggevonden in de chaos, en Elle’s koffer hebben we zelfs net pas op het vliegveld gevonden. Gelukkig hebben we de pret natuurlijk niet laten bederven. Ondanks al deze ongemakken was het natuurlijk een ontzettend leuke week hier in New York. We hebben alle hoogtepunten van de stad gezien en vele kilometers gelopen tussen de torenhoge gebouwen. Zeker anders dan New Orleans, laat staan Nijmegen of Zilst, haha. Oudejaarsnacht was ook erg leuk, alleen al om weer met zijn allen bij elkaar te zijn!

Dan nu het slotwoord van deze blog, want de reis zit erop! Het afgelopen half jaar was absoluut top, en ik heb ook erg genoten van alle (soms mysterieuze) reacties vanuit Nederland, bedankt daarvoor! Het zal weer wennen worden als ik straks weer terug ben in ons kikkerlandje! Vooral omdat ik ook meteen in het gareel moet, aangezien ik vanaf komende maandag voor drie maanden aan de slag ga bij mijn stage bij Go Short, International Short Film Festival in Nijmegen. Het werkende leven! Voor even dan.

Ik heb echt een enorm leuke tijd gehad hier in de VS. New Orleans is een ontzettend leuke stad vol geschiedenis en muziek, ook heb ik heel interessante vakken kunnen volgen op de universiteit. Daarnaast heb ik hier geleerd hoe je fatsoenlijk met stokjes moet eten, waarom je naar Nick Cave moet luisteren, dat katten, en in het bijzonder Cat Stevens, erg leuk zijn en dat ik het geen maand in mijn eentje vol zou houden in een zombie apocalyps. Dat brengt me bij het beste van de reis, en dat was zonder twijfel de mensen die ik ontmoet heb. Ik ben ontettend blij met de vrienden die ik hier gemaakt heb en ik ga mijn nieuwe Amerikaanse en Europese buddies dan ook zeker missen. Ik heb zo veel mooie momenten om aan terug te denken dankzij hen en ik kijk nu al uit naar onze toekomstige ontmoetingen! Iedereen bedankt!

P.S. En om meteen goed aan mijn terug-inburgeringscursus te beginnen, hier een voetnoot van Jack Poels en d’n heiligen Antonius: 'Soms is het beter iets moois te verliezen, beter verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'