Afgelopen dinsdag zijn Brian en ik weer terug naar Austin gereden om daar de week van thanksgiving door te brengen. De periode van de feestdagen begint hier wat eerder dan in Nederland, want hoewel jullie natuurlijk gezellig je schoen zetten rond het haardvuur, is thanksgiving hier het begin van de “holidays”. De start van deze trip was al meteen goed, want aangezien het een uur of acht rijden is van New Orleans naar Austin, heb ik voor het eerst sinds twee maanden weer eens achter het stuur gezeten! Dat was erg leuk, vooral ook omdat Brians truck van degelijke Amerikaanse makelij is en we onderweg natuurlijk ondersteund werden door een goeie soundtrack.

Wederom blijkt weer dat in Texas alles groter is, zo ook de temperatuurverschillen. Dinsdag was het nog 25 graden, donderdag was dat rap gedaald naar temperaturen rond het vriespunt. Koud, maar natuurlijk perfect om in de feestdagstemming te komen. Je zou het haast “Nederlandse taferelen” kunnen noemen. De ouders van Brian waren deze week naar familie elders in het land, maar we waren uitgenodigd om bij Brian’s vriend Isaac te komen eten. Ontzettend leuk om te deel te mogen zijn van een echt Amerikaanse thanksgiving dinner. Alle traditionele gerechten waren aanwezig, stuffing, sweet potatoes, mashed potatoes, en natuurlijk ook een heuse kalkoen. De familie van Isaac was ook erg vriendelijk, zijn ouders waren toevallig een paar weken geleden nog naar Amsterdam geweest, en zo konden we dus mooi ervaringen uitwisselen. ’s Avond zijn we naar Brian’s stamkroeg geweest, Little Woodrows, ook dat was erg leuk. Ik heb deze week veel van zijn vrienden ontmoet en heb een mooie inkijk geregen in een echte Amerikaanse omgeving. Natuurlijk was het vooral erg gezellig, maar ik heb ook het gevoel dat ik na deze week iets meer snap van de Texaanse trots. Wat is het toch met het zuiden van het land dat zo veel cooler is dan de rest :p Hoogtepunt van de week was toch wel mijn eerste ontmoeting met een echte moderne cowboy; een jongen van Brians’s high school die nu op een ranch werkt. Hij had de bewuste keuze gemaakt om bullrider te worden en droeg zijn cowboyhoed dan ook met trots. Ik kon mijn glimlach dan ook haast niet bedwingen toen hij vertelde over de connecties die zijn familie heeft met de familie Bush en de vrijmetselaars. En zijn grootste wens was “to buy a piece of land and raise a proper family”. Verder lijken de Texanen net gewone mensen, haha.

Nu zijn we weer op de terugweg, nog een kleine vijf uur te gaan en we zijn weer in het vertrouwde New Orleans!