Komende week krijgen we onze midterm grades te horen, oftewel, ik ben al halverwege mijn (studie) verblijf hier! Ik heb het al vaak gezegd, maar de tijd gaat echt ontzettend snel. Over m’n cijfers hoef ik me niet zo druk te maken gelukkig, dat zit wel snor :) Ik word ook al beter in het moeilijkste te vertalen onderdeel, grappen. Tenminste, ik maakte een opmerking in de les en iedereen lachte. Dat wil de ik toch graag even vertellen :p Wat ik wél moet afleren is in de lift stappen en dan na vijf minuten wachten realiseren dat ik niet op een knopje gedrukt heb.

En nu dan….. Texas!

Vorige week vrijdag om 2 uur verzamelden we allemaal op de parkeerplaats. Iedereen was gepakt en gezakt, klaar voor de grote reis. Iedereen, dat is Anne-Catherine uit Duitsland, Sergio, onze Mexicaanse vriend, Linnea uit het Zweden en Brian uit Austin, Texas. En zoals het hoort rijdt Brian een grote truck, genoeg ruimte voor ons allemaal dus. De bagage lag in de bak van de truck, vastgesnoerd met een touw dat nog in de rodeo gebruikt was. Authentiek! Na het noodzakelijke oponthoud vertrokken we, 800 kilometer asfalt lag op ons te wachten. Freebird op de radio, zonnebril op. Na een uurtje of vier kwamen we erachter dat Louisiana het België van de VS is, want zodra we Texas binnenreden was het asfalt opeens wel vlak en vloeiend. We passeerden onder andere de Colorado rivier, de steden Baton Rouge, Nederland, La Grange en Weimar. ’s Avonds laat kwamen we aan bij ons motel in Austin, het wereldwijd gerenommeerde Super 8. Ach ja, als het maar slaapt he!

’s Morgens ontbeten we in heel leuk tentje, het Spider House. We zaten buiten in het zonnetje te genieten van een goeie kop koffie tussen oude botsauto’s en een replica van Menneke Pis en werden scherp in de gaten gehouden door een flinke kraai. Daarna gingen we naar het Texas State Museum, het Capitool en verkenden we de stad. Een groot gedeelte van de binnenstad wordt opgeslokt door de campus van Unversity of Texas, onder andere door het immense football stadion. En dat is dus een universiteitsteam. Het feit dat de best verdienende persoon op de universiteit de football coach is, zegt waarschijnlijk al wel genoeg. ‘s Middags reden we door naar een buitenwijk van Austin, Shady Hollow, waar de ouders van Brian wonen. Nu waren we duidelijk in de suburbs, een groot verschil met de binnenstad en New Orleans. Het landschap was heel mooi, glooiende heuvels, groene bossen, kabbelende beekjes. Net Zuid-Frankrijk :)

Bij Brian thuis hebben we gebarbecued, en dat kunnen ze wel in Texas, heerlijk! Daarna gingen we op stap in Brians vaste kroeg waar we tot in de vroege uurtjes integreerden met de lokale bevolking. Oh nee, dat is dus niet waar, alle kroegen sluiten om 2 uur in Texas! Goed voor de nachtrust dus. De volgende ochtend gingen we naar IHop, een pannenkoeken-ontbijt-fastfood restaurant en daarna door naar San Marcos, waar we een pitstop maakten in het grootste winkelcentrum dat ik ooit heb gezien. Stel je de parkeerplaats van de Ikea voor, verzesvoudig die en omring het geheel met winkels. Megagroot! Daarna reden we door naar San Antonio. Wijngaarden en grote ranches trokken aan ons voorbij. Maar ook een keur aan kerken, presbyteriaan, protestants, scientology, megakerken met kruizen van 20 meter hoog én een McDonald’s en achtbaan. Hm. (Sidenote; kerken in de VS spelen het zelfde deuntje als in Nederland). Toen we ‘s avond aankwamen in San Antonio gingen we uit eten in een Mexicaans restaurant aan de rivier waar we werden toegezongen door een mariachi band (á 5 dollar per lied!). Die avond eindigden we in de Coyote Ugly bar, bekend van de film, inclusief dansmariekes op de bar. De volgende morgen bezochten we de Alamo, een fort uit de Texaanse onafhankelijkheidsoorlog tegen Mexico. Davy Crockett speelde daar nog op zijn fiddle, de Texanen vielen er bij bosjes en ik loop een rondje op m’n nieuwe Vans, tijden veranderen. ’s Avonds heb ik mijn eerste IMAX ervaring gehad, Hubble 3D was erg mooi! En toen was het alweer tijd voor de terugtocht, maar niet zonder een tussenstop in het NASA space center te Houston. Geen lancering, wel een raket die echt in een baan om de aarde geweest is. Toen nog een uurtje of zeven in de auto, en New Orleans doemde weer op aan de horizon.

Conclusie van deze trip; everything ís bigger in texas!