Tja, wanneer te beginnen, laat ik maar gewoon de maandag nemen:

Acht uur, de wekker gaat, tijd om me nog een keer om te draaien en te bedenken waarom ik gisteravond toch tot twee uur aan m’n blog hebt gewerkt. Ja, waarom eigenlijk?

Ik sta op en zie dat Mark al weg is, hij heeft de pech op maandagochtend om acht uur les te hebben. Gelukkig heb ik dat weten te vermijden! Ik loop naar de huiskamer, daar ruikt het nog naar popcorn, aangezien m’n huisgenoten Nick en Jeff gisterenavond popcorn wilden eten maar “de hoogste stand van de magnetron” blijkbaar een aantal verschillende betekenissen kan hebben. Lekker op de vroege morgen. In de badkamer wordt ik verwelkomd door een flinke plas water, de doorgeroeste pijp in het plafond is blijkbaar nog steeds niet gemaakt en het iets te korte en iets te smalle douchegordijn maakt de boel ook niet droger. De dag dat de wc begint te lekken kan niet ver weg zijn. Ik verwijder mijn overtollige baardgroei en neem een douche. Het is nog steeds een graad of dertig, maar omdat ik vandaag de hele dag in de airco ga doorbrengen, ga ik toch voor de lange broek en houthakkersbloes. Dan nu een lekker ontbijtje; mandarijnen en cornflakes =) Mijn huisgenoot Walter werkt bij Starbucks en kan elke maand een pond koffie meenemen op z’n werk, dus ik drink er een lekker bakkie bij! Na deze gebalanceerde maaltijd kijk ik op de klok en zie ik dat ik precies op tijd ben om als een hazewindhond drie trappen af te rennen om de shuttle naar de hoofdcampus te halen.

In de bieb neem ik nog wat artikelen door voor mijn lessen vanmiddag, gelukkig heb ik daar gisteren maar tot 11 uur doorgebracht! Voor Digital Communications moeten we een zelfportret maken in Photoshop, en aangezien ik daar nog nooit mee had gewerkt, was het flink puzzelen. Maar wel erg leuk! Het resultaat heb ik ook gepost.

Om half 12 heb ik met een aantal mensen afgesproken om te lunchen in de Orleans Diningroom, kortweg OR. Ik geef mijn schoolpas met m’n mealplan erop aan de kassadame die me zoals altijd begroet met een vriendelijk “how ya doin’baby!”. Na vier weken is de lol van het onbeperkt buffelen er helaas wel vanaf. Ik weet nu wél wat lekker is en wat niet, dus ik ga voor de chicken ceasar wrap en een salade. Oke, en een pizzapunt dan.

Om half één heb ik m’n eerste les van de vier op rij vandaag; Film and the art if literarry adaptation. Ik heb de short story “An Outpost of Progress” van Joseph Conrad gelezen, dat we later gaan vergelijken met “Heart of Darkness en de film “Apocalypse Now”. Daarna door naar Jazz in American Culture. Gisteren ben ik naar Trinity Church geweest waar de docent samen met zijn vrouw een concert gaf. Ze speelden verschillende soorten jazz op een heleboel verschillende instrumenten, en alles nog even goed ook! Drie vliegen in een klap voor mij, want ik heb niet alleen genoten, maar sta ook in een goed blaadje bij de docent én kan het optreden gebruiken voor een van de concert reviews die we moeten schrijven. Maar nu moet ik eerst verder naar Spaans, hopelijk krijgen we onze eerste test terug. Die was trouwens behoorlijk makkelijk, dus dat zal niet zo’n probleem zijn. Tot nu toe kom ik een heel eind met een combinatie van Frans en Engels met wat o’s en a’s er aan vast :p. En dan nu Digital Communication, iedereen moet zijn zelfportret presenteren. Ik heb geprobeerd een aantal dingen die mij verbeelden in één afbeelding te vangen. Dat is een cd geworden met mezelf op het hoesje, m’n nieuwe Vans op de cd zelf, het Evoluon in Eindhoven op de achtergrond en een poster van de Effenaar er half overheen. Niet slecht voor een eerste poging (al zeg ik het zelf).

En dan is het alweer bijna vijf uur! Ik ga nog even naar de bieb en om zeven uur weer terug naar de OR. Om half acht begint de wedstrijd van de New Orleans Saints, en om maar goed in te mengen met de plaatselijke bevolking, volg ik nu dus American Football. Leuk dat ze hier denken dat ik goed ben met sport en alles, haha. Want “European soccer is so much better!”. Zal ik daarna gaan hardlopen of toch die slechte horror film kijken waar Lotta het over had? Hm, daar denk ik nog even over na :p

Dagen als deze vliegen voorbij, de vakken vergen veel werk, en daarnaast wil ik natuurlijk zoveel mogelijk van de stad zien én rondhangen met de leuke mensen die er wonen. Dat het nu al een maand geleden is dat ik Nederland verliet, is dan ook een vreemd besef. Het lijke ontzettend snel te gaan, maar de band met iedereen hier is juist weer heel intens. Waarschijnlijk omdat ik de mensen elke dag zie. Ik heb erg veel zin in de komende maanden! Volgend weekend gaan we op een swamp tour hier in de bayou :D en de plannen voor Fall Break worden gesmeed. In de kerstvakantie gaan we met het hele gezin naar New York, dat wordt ook ontzettend leuk! En de rest kunnen jullie hier natuurlijk lezen. Tot volgende week!